“සිංහල බස පිළිකන්නේ , ඉංග්‍රිසි යලි රජ වන්නේ “ මැයින් ලියූ ලිපිය කියවීමෙන් පසු මෙම ලිපිය ලිවීමට සිතුනි.
එරික් ගාමිණී මහතා සඳහන් කරන පරිදි ඉංග්‍රිසියට පයින් ගසා නිදහසට සමගාමීව අපි ‘ස්වභාෂාවෙන්’ ඉගනීම ආරම්භ කරන ලද්දේ 1910 පටන්‍ය. ඒ අනුව කොළඹ සරසවියේ කලා පීඨයේ සියලු විෂයන් සිංහල මාධ්‍යයෙන් ඉගැන්වෙන අතර , ඊට අමතරව දෙමල මාධ්‍යයෙන් හා අතලොස්සක් විශයන් ඉංග්‍රිසි මාධ්‍යයෙන්ද ඉගැන්වීම සිදුකෙරේ.
මෑතකදී සරසවියෙන් පිටවූ කලා පීඨ සිසුවකු ලෙස මා දකින්නේ “බලලා කූඩුවේම තබා ගැනීමේ” අටියෙන් ඉංග්‍රිසියට විරුද්ද වන්නන් ගේ පොදු මතය මෙම ලිපියෙන් පෙන්නුම් කෙරෙන බවයි. මම මෙසේ කියන්නේ හේතු ගණනාවක් මතය. ප්‍රතමයෙන්ම කලා උපාදි දාරීන් මුහුණ දෙන පොදු ගැටලුව සලකා බලමු. එය නම් රැකියා විරහිතභාවයයි. කොළඹ කොටුවේ අවුවේ වේලෙමින්, පාරවල් වසා ගනිමින් රැකියා ඉල්ලා සටන් කරන බොහෝ දෙනා කලා උපාදි දාරීන් වේ. රැකියා වෙලඳපොල තුලදී ඔවුන් හට මුහුණ දෙන්නට වන පොදු ගැටලුවක් වන්නේ ඉංග්‍රීසි හා පරිගණක දැනුම නොමැතිවීමයි. සමාජ විද්‍යාව , ආර්තික විද්‍යාව වැනි ප්‍රායෝගික විශයන් හැදෑරූ අයට පවා ඉංග්‍රීසි දැනුම නොමැති වීම හමුවේ රැකියා ලබා ගැනීම අපහසු වේ. ගුරු පත්වීම් හෝ සමහර රජයේ රැකියා හැරෙන්නට ඔවුන්ට පෞද්ගලික අංශයේ දොරවල් සම්පූර්ණයෙන් වැසී ඇත. මේ තත්වය සමනය කළ හැක්කේ ඉංග්‍රීසි මාද්‍ය භාවිතාව සරසවියේ ප්‍රචලිත කරවීමෙන් පමණි. මන්ද සරසවිය තුල කෙරෙන ඉංග්‍රීසි පාටමාලාව කෙරෙහි පවා බහුතරයක් සිසුන් දක්වන්නේ ඇල්මැරුණ ආකල්පයක් බැවිනි. සිංහල මාද්‍යයෙන් අද්‍යාපනය ලබා , විශේෂ උපාදි පලමු සාමාර්ඨ සහිතව සම්පූර්ණ කරන ලද සිසුන් පවා රැකියා විරහිතව සිටින්නේ බොහෝ සෙයින් මේ භාෂා ගැටලුව නිසාය.
කොළබ සරසවියේ කලා අංශයේ පුස්තකාලයට ගිය අයෙකුට සරසවි වල “සිංහල මාද්‍ය” බාවිතයේ තවත් පැතිකඩක් දැකගත හැකි වනු ඇත. වසර ගනණාවක් පුරා පැවති ජාත්‍යන්තර සබඳතා වැනි විශයන්ට පවා ඇති පොත් බොහොමයක් ඉංග්‍රිසි මාඩ්‍යයෙන් රචිත ඒවා වන අතර සිංහලින් ලියවුණු පොත් ඇත්තේ අතලොස්සකි. අපි සිංහල මාඩ්‍යයෙන් ගෙනගිය සරසවි අඩ්‍යාපනය සාර්ඨක වූවානම් පුස්තකාල පුරා සිංහලින් ලියවුණ පොත් තිබිය යුතු අතර , එය සිදු නොවී ඇත්තේ සිංහල මාඩ්‍ය මුල්කරගත් අඩ්‍යාපන ක්‍රමයේ අසාර්ඨක බාවන නිසා බව මාගේ හැඟීමයි. තිබෙන ඉංග්‍රිසි පොත් වල දූවිලි බැදී ඇති අතර ඒවා කිසිවෙකු පරිහරණය නොකරති. අවසාන වශයෙන් සිදුවී ඇත්තේ නව දැනුම හබා නොයන , “නෝට් පොටෝ කොපි කරන” ගිරා පෝතක රැලක් බිහිවීම පමණකි. නව දැනුම හබා යාමට ඔවුන්ට ඇති බාඩකය වී ඇත්තේ “ඉංගිරිසියයි”. තමා හමුවේ ඇති බාධකය තරණය කරණු වෙනුවට , එය පිලිකෙව් කරමින් , එයට පරිබව කරමින් සිංහලෙන්ම ඉගෙනීමෙන් කිසිඳු සාඳනීය තත්වයක් ඇති නොවනු ඇත. එයින් සිදුවන්නේ නව දැනුමෙන් අප දුරස් වීමත් , “කූඩුවේම අප හිර වීමත්” පමණි. ලංකාවට මෑතකදී හඳුන්වා දුන් ගැටුම් නිරාකරණ විශය උදාහරණයකට සලකා බලබු. ආචාර්‍ය ජයදේව උයන්ගොඩ වැනි රචකයන් ලිවූ පොත් අතලොස්සක් හැරුණකොට , සියලු පොත් හා නිබන්දන ඇත්තේ ඉංග්‍රිසි බසිනි. අප කළ යුත්තේ කුමක්ද ? ස්වභාෂා අද්‍යාපනය නම් “ස්වබාදා” ප්‍රතිපත්තිය මත සිටිමින් නව දැනුමින් ඈත් වනවාද , නැත්නම් අභියෝග වලට මුහුණදෙමින් ඉංග්‍රිසිය පහුරක් කරගනිමින් නව දැනුම කරා යෑමද ? .
එරික් මහතා දක්වන ලෙසම ඉංග්‍රීසි මාද්‍යයෙන් ඉගැන්වීම පිලිබඳ කතිකාවතක් කලා පීටය තුල කලක පටන් තිබුණි. අප සරසවියේ සිටින කාලය තුලදීම මෙම වෙනසට විවිද ලෙස ප්‍රතික්‍රියා දැක්වූ ආචාර්‍යවරුන් අපට දැකගත හැකිවිය. සරසවිය තුල සිටි ප්‍රගතිශීලී තරුණ ආචාර්‍යවරු මෙම වෙනසට සුබදායී ලෙස ප්‍රතිචාර දැක්වූහ. අපට ඉගැන්වූ එක් ආචාර්‍යවරයෙක් , ඉංග්‍රීසි මාදය‍යෙන් ඉගනගන්නා සිසුවියක ගෙන් ඉංග්‍රිසි ඉගනීමට තරම් නිහතමානී වන්නට ඇත්තේ මෙහි අවශයතාවය ඔවුනට එදා පටන්ම දැනුන නිසා වන්නට ඇත.
තවදුරටත් ගතහොත් රටේ පවතින පොදු “කුමන්ත්‍රණ න්‍යාය” එරික් මහතා IRQUE ව්‍යාප්‍රුතියටද අදාල කරගෙන් ඇත. කොළබ සරසවියේ කලා පීටයට අලුතින් ලැබී ඇති පරිහණක විද්‍යාගාරය , එහි උපාදි අපේක්ශකයන් වෙනුවෙන් ක්‍රියාත්මක වන පුහුණු වැඩමුලු , ශිෂ්‍ය උප්දේශන සේවා , සරසවියේ ක්‍රියාත්මක වන සිංහල හා දෙමල පාටමාලා මෙම කුමන්ට්‍රණයේ කොටස්ද ? සිංහල බසින්ම සුපුරුදු ලෙස ඉගැන්වීම ප්‍රිය කරණ , නව්‍යකරණයට විරුද්ද අයට IRQUE “ඈක්” වීම ස්වභාවිකය. 2005 මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතා බලයට පැමිණීමෙන් පසුව මෙම වසරේ සැබවින්ම සිදු විය යුතුව ඇත්තේ සරසවිය ඉංග්‍රීසි මාද්‍යයෙන් ඉගැන්වීම වේගවත් වීමයි. මක්නිසාද යත් අතිගරු ජනාධිපතිතුමා මේ වසර “ඉග්‍රිසි හා තොරතුරු තාක්ෂණ වසර” ලෙස නම් කොට ඇති බැවිණි.
ඉංග්‍රීසි මාද්‍යෙන් ඉගැන්වීම හා ප්‍රචණ්ඩත්වය අතර සබඳතාවය බිඳ දැමීමට එරික් මහතා ගෙන එන ප්‍රති තර්ක හාසයෝත්පාදකය ! ජෝර්ජ් බුෂ් ඉංග්‍රිසියෙන් ඉගනගනු විනා ලංකාවට පැමිණ සිංහලෙන් ඉගන ගත යුතුද ? ඔබ කියන අන්දමට ලන්ඩනයේ යුනිවර්සිටි කොලිජියේ ඉංග්‍රිසියෙන් ඉගන ගත් මහත්මා ගාන්දි හට අවිහිංසාවේ පියා වීමටද නොහැකි වනු ඇත. ඉංග්‍රිසියෙන් ඉගැන්වීම වෙනුවෙන් පෙනීසිටින අයගේ දරුවන් ගැන අප කතා කළ යුත්තේ ඔවුන් අපට ඉංග්‍රිසියෙන් ඉගනීමට කියා , ඔවුන්ගේ දරුවන්ට සිංහලෙන් උගන්වනවා නම් පමණි.
විශ්ව විද්‍යාලය යන පදයේ අර්තයට විශ්ව දැනුම ගවේශණයද අදාල වනවා ඇත. සිංහලය කර මත තබා අපට විශ්ව දැනුම ගවේශණය තරමක් අසීරු වනු ඇත. අප අසල්වැසි ඉන්දියාව මෙම කඩුල්ල ජයගත් රටකි. එම රටෙන් බිහිවූ ශ්‍රේශ්ට උගතකු වන මන්මෝහන් සිං මෙය දක්වන්නේ මෙලෙසිනි.
“ඉංග්‍රිසි යටත් විජිතයෙන් අපට ලැබුණු වැදගත්ම දායාද වන්නේ ඉංග්‍රිසි බාශාව හා නූතන පාසල් ක්‍රමයයි. …. ලොව බොහෝ රටවල් කර ඇති ලෙස මෙම බාශාව අප විසින් අපේ එකක් කරගෙන ඇත … අපි කතා කරන ඉංග්‍රිසි රැජිනගේ භාශාවම නොවන අතර , අප අතින් වැරදීම් සිදු වනු ඇත . අපි ඉංග්‍රිසි නිපාත නිසි ලෙස යොදා නොගනු ඇත. එසේ වුවත් ආර්. කේ නාරායන් හා සලමන් රූශ්ඩි වැනි අය තුලින් ඉංග්‍රිසියට ඉන්දියානු නිර්මාණශීලීත්වය අපි එක් කොට ඇත්තෙමු. අද ඉංග්‍රිසිය , තවත් ඉන්දියානු භාශාවක් බවට පත්වී හමාරය.”
මන්මෝහන් සිං ඔක්ස්ෆෝඩ් සරසවියේදී
ඉන්දියාව , ඉංග්‍රීසීන්ට පයින් ගැසුවද ඉංග්‍රීසි භාෂාවට පයින් නොගැසීම ඔවුන්ගේ දියුණුවට හේතුව විය. ඔවුන්ගේ ඉංග්‍රීසි දැනුම නිසා අද ඉන්දියාව තෙරතුරු හා සන්නිවේදන තාක්ශණයේ පෙරගමන්කරුවා වී ඇත. අපි ඒ දෙස බල බලා හූල්ලමින් “ස්වභාෂාව” බදා ගෙන සිටිමු. ස්වභාෂාව තරම් අපේ රටට හෙණයට සිටි තවත් දෙයක් මට නොපෙනේ. එක් වතාවක් සිංහලය රාජ්‍ය භාෂාව කරගනිමින් , අවුරුදු 30 ක් ඇවිලුණ ගින්නක් අපි දැල්වුවෙමු.
සරසවි වල සිංහල මාද්‍යයෙන් ඉගැන්වීම තුලින් අප කරන්නේ කුමක්ද ? නව දැනුමට දෙරගුලු වසා ලීමයි. ඉංග්‍රිසිය තවදුරටත් “දනපති පන්තියේ” ආයුදයක් නොවේ. එය සියලු දෙනාට හිමි දෙයකි. එරික් මහතා කියන පරිදි සිංහල තුලින්ම ඉගැන්වීම සාමාන්‍ය පන්තියේ දරුවන්ට සරසවියේ අයිතිය උදුරා දැමීමකට වඩා සාමාන්‍ය පන්තියේ දරුවන්ට සාර්ඨකත්වය හා නුතන ලෝකය හා මුහුම් වීමේ අයිතිය උදුරා ගැනීමකි. සී. ඩබ්. ඩබ්. කන්නන්ගර මැතිඳු එදා නිදහස් අඩ්‍යාපනය ගෙන ඒමේදී එය “අපට ගහකට නගින්න එකෙක් නැති වීමක්” ලෙස සමහර අය හෙලා දකින ලදී. එබැවින් ඉංග්‍රිසියෙන් ඉගැන්වීමට විරුද්ද වීමත් , ඉංග්‍රිසිය මුල් කරගනිමින් ගොඩනැගුන බමුණු කුලයක අයට නොරිස්සීමට හැකිය.
මොරටුව සරසවිය මෙයින් ඔබ්බට ගිය එක් සරසවියකි. හොරොව්පතානේ සිට යාපනය දක්වා පරාසයක සිසුන් ඉංග්‍රිසි මාඩ්‍යයෙන් ඉගනීම කරන අතර , සාර්ඨකව රැකියා ලබාගනිති. අද විශ්ව විද්‍යාල අද්‍යාපනය රාජ්‍ය ඒකාඩිකාරයක නොපවතී. විවිද පෞද්ගලික ආයතන විසින් උපාදිදාරීන් බිහි කරන අතර , ලංකා සරසවි ප්‍රජාව කළ යුත්තේ ඔවුන්ට තරඟයක් දිය හැකි සිසු පරපුරක් සරසවි තුලින් බිහි කිරීමයි. පෞද්ගලික සරසවි බොහෝ විට තම පාටමාල ඉංග්‍රිසියෙන් කරන අතර , සිංහලෙන් ඉගනගනිමින් , රැකියාවක් නොලැබීමේ අවදානම දන්නා සරසවී ශිෂය පජාව කරණුයේ පෞද්ගලික සරසවි වලට එරෙහිව පාරට බැහීමයි.
ඉතින් අප කළ යුත්තේ කුමක්ද ? වංශය කබල් ගාමින් සිංහලෙන් උගනිමින් රැකියා විරහිත උපාදිදාරී සංගම් සාමාජිකත්වය ලබා ගන්නවාද , නැතිනම් ලෝකයේ භාෂාව මගින් නියම “විශ්ව අඩ්‍යාපනයයක්” විශ්ව විශ්‍යාල තුලින් ලබා ගන්නවාද ? – කොළබ සරසවි කලා පීට විඩ්‍යාර්තීනි , තීරණය ඔබෙයි !
My Life and My Views about the world 